Het ontstaan van Blueish. Niet zoals bij Floral in berichten bijgehouden maar wel met foto’s. Nu een keuze gemaakt uit de foto’s.
Het begon met het verven van proeflapjes, in dit geval indigo. Eerst heb ik de lapjes aan elkaar genaaid en op het prikbord laten hangen omdat ik niet echt wist wat ik er mee moest. Er verscheen een ornamentje in kleur op. En zo bleef het nog een poosje hangen terwijl het indigo op sommige stoffen verschoot. Met name op het kaasdoek. De wol bleef mooi donkerblauw. ‘Een levend werk’ dacht ik, ‘daar moet ik verder mee’
Intussen had ik Haeckel’s Artforms from the Ocean gekocht en was lekker aan het tekenen. Al doende kreeg ik het idee dat ik iets met textiel en lino wilde. Dus een paar linosnedes gemaakt en afgedrukt op papier en kaasdoek.
Het kleurig element verdween en ik spelde de lino’s op Blueish zoals ik het inmiddels gedoopt had als werktitel (die meestal ook de definitieve titel wordt aangezien ik slecht ben met titels).
Alles werd vast geborduurd op het werk en een stuk borduurwol er achter, op de borduurmachine. Maar het moest nog een ondergrond. Eerst probeerde ik wit, toen canvas naturel, maar dan sloeg het indigo dood. Donkerblauw moest er achter zag ik met een proeflapje. Ik besloot voor wol te gaan en kocht een lap voorgeverfde naaldvlies om tot een donkerblauwe viltlap te vilten. Mijn rug- nek- en schouderspieren hebben dat geweten! Vilten van grote lappen is zwaar werk merkte ik en nu bewonder ik vilters van grote stukken nog meer.
Uiteindelijk alles met de freehand embroidery machine aan elkaar bevestigd en op spielatten van 80 x 80 cm bevestigd. En onder het werken kreeg ik al ideeen hoe ik mijn volgend werkstuk Deep-under ga vormgeven.
Zie hier de foto’s:
er zijn geen afbeeldingen gevonden